Vanaf de middenstip: Jan Westerik

26 februari 2020 18:30

Voor dit item van ‘vanaf de middenstip’ gaan we in gesprek met Jan Westrik (80). Een echte clubman die al 70 jaar lid is van onze vereniging en t/m zijn 80e elke zondagochtend voetbalde op ons sportpark. Een gesprek met een aantal schitterende anekdotes over zijn voetbalcarrière.

Voetbalcarrière
Jan begon op 10-jarige leeftijd met voetballen bij SOS. Zijn talent werd als snel opgemerkt binnen SOS. Als broekie van 15 maakte Jan zijn debuut voor het eerste elftal. ‘’ Zeker in die tijd was het best uitzonderlijk dat ik als jong jochie bij het eerste kwam, want vele spelers waren een stuk ouder. Ik weet nog dat een oudere speler uit het eerste tegen me zei ‘wat heb ie als jong ventje nu in het eerste te zoeken’. Toen ik

vervolgens tegen Luctor zes keer scoorde kwam diezelfde speler naar me toe ‘Jan, ik heb het fout gezien’. Ik kon het erg waarderen dat hij dat deed.’’ Jan was geen onedayfly. Integendeel zelfs. Hij speelde maar liefst 19 seizoenen in het eerste elftal van SOS. ‘Ik heb nooit de behoefte gehad om voor een andere vereniging te spelen. Bij SOS voelde ik mij thuis. Een schitterende club. We voetbalden toen nog op de berg. Het veld liep daar wat af. Het ene deel van het veld lag wel een halve meter hoger dan het andere deel. Haha, daar kan de jeugd van nu zich vast niks bij voorstellen!’’ Jan speelde het grootste deel van de wedstrijden als laatste man. Het niveau waarop toen werd gespeeld was de 5^e klasse. ‘’Het voetbal van toen is niet meer te vergelijken met het voetbal van nu. Alles gaat nu veel sneller’’, aldus Jan. ‘’De trainingsvormen zijn ook heel anders. Wij liepen maar wat rondjes en gingen bokspringen. Nu zie je overal pionnetjes en hebben ze vele loopoefeningen. Het huidige voetbal is veel meer ontwikkeld.’’ Gedurende zijn loopbaan heeft Jan weinig last van blessures gehad. ‘’Twee keer heb ik mijn pols gebroken. Ik weet nog dat ik toen gips om kreeg, maar van Dokter ter Borg te horen kreeg niet te mogen voetballen. Deed ik niets op uit. Ik voetbalde met het gips om. Maar tijdens de wedstrijd viel ik op het gips en brak het gips. Ik dus weer naar Dokter ter Borg, een geweldige dokter trouwens. Heb ik hem verteld dat ik ongelukkig was gevallen tijdens het lopen in het bos, een leugentje voor eigen bestwil’’, lacht Jan.

Geen alcohol voor de wedstrijd
Misschien waren de weinige blessures ook wel de oorzaak van het niet drinken van alcohol op een avond voor de wedstrijd. ‘’Ik dronk inderdaad nooit een avond voor de wedstrijd. Althans toen ik in het eerste voetbalde. Ik herinner me nog dat ik een bruiloft had in Enter. We moesten de volgende dag tegen Twenthe voetballen. De keeper van Twenthe kwam uit Enter en was op de bruiloft aanwezig. Hij keek me raar aan en zei; kom op Jan, drink een paar biertjes. Maar dat weigerde ik, want ik wilde de volgende dag fit zijn. De volgende dag spelen we dus tegen Twenthe. Het is de 89^e minuut. Er komt een voorzet en ik kop de bal in het goal langs de verbouwereerde keeper van Twenthe. De winnende goal. Ik kijk de keeper aan en zeg tegen hem ‘heeft het toch nog nut dat ik geen alcohol heb gehad gisteravond, haha’.

Training van Abe Lenstra
In de 19 seizoenen bij SOS 1 heeft Jan diverse trainers meegemaakt. De meest opvallende naam waarvan hij training kreeg was Abe Lenstra. Delegendarisch oud-voetballer van Heerenveen en Oranje was speler-trainer van SOS. ‘’De eerste training van Abe kan ik me nog herinneren. We moesten naar de Zandkuil. Nou, dan weet je het wel. Dat werd dus afzien. Berg op, berg af door het mulle zand. Een aantal spelers moesten overgeven. Na deze training hebben we praktisch niet meer hoeven te lopen tijdens de trainingen. Nee, alles stond in het teken van partijtjes. Want daar was Heerenveen ook groot mee geworden volgens Abe.’’ Naast trainer was Abe ook als speler actief voor SOS. ‘’Abe was al wat ouder en kon het moeilijk belopen, maar aan zijn balaannames kon je zijn kwaliteit nog zien. En hij had een ontiegelijk hard schot! En door Abe stonden er veel meer toeschouwers naar onze wedstrijden te kijken. Bij Excelsior en in Goor stonden 2000 tot 3000 mensen te kijken. En dat kwam niet doordat wij nou zo goed waren, haha.’’

Voetbal als passie
Jan kwam begin dit jaar nog in het nieuws, omdat hij als 80-jarige nog elke zondag voetbalde op de zondag. Veel regionale media hadden hier aandacht voor en zelfs RTL maakte er een item over. Ook kwam er iemand van de KNVB langs om hem in het zonnetje te zetten. ‘’Voetbal is een prachtig mooi spelletje. Dat is waarom ik het ook zo lang heb volgehouden. Ik haalde er altijd ontzettend veel plezier uit. We trainden de laatste jaren altijd met een man of 10 op zondagmorgen van half tien tot elf uur. En elf uur is ook echt klokslag elf uur en geen minuut later. En na de tijd lekker met de vente ouwehoeren in de kantine’’, vertelt Jan enthousiast. Helaas heeft Jan kort geleden besloten om een punt te zetten achter de indrukwekkende voetbalcarrière. Een ongelukkige val over een boomstronk was hier debet aan. ‘’Ik liep in het bos en lette even niet op, waardoor ik over een boomstronk struikelde en een flinke val hebt gemaakt.’’ Jan stond na de val weer op en liep naar huis. Wel nog met iets pijn. ‘’Maar ik dacht; ach het giet wel weer over. Die middag had ik een verjaardag van mijn zoon Raymond in Raalte. Hij zag het en stuurde me meteen naar de dokter. Een paar uur later zat ik in het ziekenhuis. Bleek ik een scheur in mijn elleboog te hebben.’’ Toen de elleboog genezen was, begon Jan weer met trainen. ‘’Alleen had ik nu na elke training last van mijn rug. Op een gegeven dacht ik; als ik deze zondag na de training weer last heb van mijn rug, dan is het mooi geweest. En zo geschiedde. Ik heb de voetbalschoenen meteen weggegooid. Het is mooi geweest. Je moet weten, zeker ook op mijn leeftijd, wanneer je moet stoppen.’’ Wel voegt Jan er aan toe. ‘’Ik heb met een aantal mannen afgesproken, ook al voetballen we niet, we op de zondagmorgen nog wel aanschuiven om een biertje te drinken en bij te praten.’’

Leven na de voetbal

Jan vindt het jammer dat hij niet meer voetbalt, maar verveelt zich niet. ‘’Ik kijk elke thuiswedstrijd naar het eerste elftal van v.v. Hellendoorn. Ze spelen op dit moment erg leuk voetbal met jonge jongens. In de rust drink ik dan met wat kerls ‘koude thee’ zoals we dat noemen. Ook bezoek ik weleens wedstrijden van Hulzense Boys, SVVN, Des of OVC. Daar fiets ik dan heen’’. Nu Jan is gestopt met voetballen, betekent niet dat hij niet meer beweegt. ‘’Ik loop veel in de bossen rondom Hellendoorn. Zeker drie keer in de week een flinke ronde. En als ik loop, dan loop ik ook flink door. Het is belangrijk dat de spieren in beweging blijven. Dat lopen zit denk ik in de familie, want mijn vader was ook een fervent loper.’’ Daarnaast houdt Jan ervan om sport op tv te kijken. ‘’Ik ben een Heracles supporter. Dus die wedstrijden kijk ik altijd wel, net als vele andere voetbalwedstrijden. Daarnaast kijk ik ook graag naar sporten zoals volleybal en handbal. En ik kaart nog 1 keer per week. Voorheen op de maandag in de kantine, maar tegenwoordig bij de gemeente. En thuis doe ik nog alles zelf. Dus vervelen doe ik me zeker niet’’.

70 jaar lid

Afgelopen november werd Jan tijdens de Algemene Ledenvergadering van v.v. Hellendoorn gehuldigd. Dit omdat hij al 70 jaar lid is van de

vereniging. ‘’Mooi dat de vereniging hierbij stil stond en hier aandacht aan besteedde. Mijn zoon was ook aanwezig en heeft namens mij nog de leden toegesproken.’’ Heracles was het niet ontgaan dat Jan al zo lang lid is van onze vereniging. ‘’Van Heracles kreeg ik een uitnodiging om samen met mijn voetbalmaten op zondag een wedstrijd te bezoeken. Dit gaat 7 februari plaatsvinden. Dan speelt Heracles tegen Fortuna Sittard.’’

Heracles Almelo - Fortuna Sittard

Op vrijdag 7 februari 2020 was het dan eindelijk zover, de wedstrijd waarvoor Jan was uitgenodigd met zijn voetbalvrienden door Heracles Almelo. De mannen hebben zelf voor vervoer geregeld en dat was niet zomaar vervoer. Vanaf Sportpark de Voordan in Hellendoorn werden ze met de officiële spelersbus van Heracles Almelo opgehaald. Eenmaal aangekomen bij het stadion zagen de mannen dat Heracles (met een beetje mazzel) met 2-0 won van Fortuna Sittard. De mannen kijken terug op een mooie voetbalavond!

Als we Jan vragen om een slotwoord zegt hij; ‘’Ik kom heel graag bij de voetbal en vindt het prachtig dat SOS en VESOS nu één vereniging zijn met een schitterend sportpark en een goed bestuur’’.

We bedanken Jan voor het interview en hopen hem nog jarenlang te zien op zaterdag bij het eerste elftal en op zondagmorgen in de kantine genietend van wat ‘koude thee’.