De oprichting
In 1950 werd de HVV (Hellendoornse Voetbal Vereniging) opgericht door Broer Harmsen en Gerrit-Jan Schutten met als doel een zaterdagvereniging op te richten. HVV begon met 20 leden en voetbalde in de derde klasse TVB (Twentse Voetbal Bond).
Bij de oprichtingsvergadering waren behalve Broer Harmsen en Gerrit-Jan Schutten ook aanwezig Henk Elkink, Mans van Buren (toenmalig wethouder CHU), Gait Bosch en dominee Van Herwaarden (Nederlands Hervormde Kerk).
De Hervormde Kerk stelde een stuk grond ter beschikking aan de Ommerweg. Op die plek, tegenover het bedrijf van de familie Overmars, ontstond uiteindelijk het later legendarische veld "Stadion de Koekoek", vernoemd naar de huisnaam van de familie Overmars. Op deze plek worden nu de huizen van Hellendoorn noord gebouwd.
De jonge vereniging groeide naar 37 leden, een vereiste van de TVB om te mogen voetballen. Er werd gestart in de laagste klasse van het zaterdagvoetbal. Tegenstanders waren de lagere elftallen van verenigingen uit de buurt.
De Naam
De eerste naam was S.C.H. (Sport Club Hellendoorn), maar deze naam werd door de TVB niet geaccepteerd. Voortbordurend op de naam SOS werd uiteindelijk de naam VESOS gekozen en geaccepteerd. Dit was de vijftiende naam die bij de TVB ingeleverd werd. En zo werd “Vriendschap En Samenspel Ons Streven” de naam voor de vereniging. Alhoewel de vereniging al iets langer bestond werd als officiële oprichtingsdatum 8 november 1950 aangehouden.
Het Tenue
Direct na de oprichting speelde S.C.H. in witte shirts en zwarte broeken. Dat was de goedkoopste oplossing. Echter deze kleuren konden voor erkenning bij de bond niet door de beugel. Na de naam moesten er dus ook nog clubkleuren en dus een tenue worden gekozen. Een geheel nieuwe outfit was mogelijk, maar duur. Bij toeval hoorde Broer van zijn tante uit Rijssen dat de voetbalvereniging Sparta ophield te bestaan en de leden overgingen naar Rijssen Vooruit. Zij waren hun kleding niet meer nodig en Vesos kreeg toestemming van de bond om deze kleuren over te nemen. Dus togen Broer en Gerrit-Jan op de fiets naar Rijssen om bij de overbuurman van Broers tante een bod te doen op de shirts, broeken en sokken. Voor 2 gulden 50 per tenue werd op deze wijze Vesos de nieuwe eigenaar en waren de clubkleuren bepaald. Rood-Wit verticaal gestreept shirt, Zwarte broeken en Rood-Wit horizontaal gestreepte sokken.
Dat Vesos nooit vergeten is hoe het is om in moeilijke omstandigheden de touwtjes aan elkaar te knopen bleek in 1989. Toen twee elftallen opnieuw door hun sponsor van een nieuwe outfit werden voorzien, werd voor de oude kleding een nieuwe bestemming gezocht. De shirts en broeken werden aangeboden aan de voorzitter van de Kafue Textiles Zambia Football Club. En zo wordt in Afrika gespeeld in Vesos kleuren. Of deze actie beide sponsoren, Boekhandel Lemmers en Bakkerij Weggeman, nog klandizie heeft opgeleverd is niet bekend.
De Ommerweg
Toen via de grondruil het veld aan de Ommerweg beschikbaar kwam, was dit nog gewoon een weiland. Hiervan moest dus nog wel een voetbalveld worden gemaakt. De firma Rutgers hielp een handje met het egaliseren en via de heer Boerdam werd contact gelegd met de heer Hendriks die het veld uit zou zetten. Bij al deze werkzaamheden waren veel handjes nodig. Naast alle vrijwilligers had Broer een ploegje mensen van 't febriek geregeld. Die hielpen in hun vrije uurtjes ook. Tegen betaling van een dubbeltje per uur (zwart).
Om het veld van een vruchtbare ondergrond te voorzien was mest nodig, veel mest. Op een zondag deed dominee van Herwaarden een oproep aan alle kerkgangers om, indien mogelijk, de volgende zaterdag mest bij het nieuwe veld te brengen. In aanloop naar die zaterdag bestond er nog onzekerheid of er wel voldoende mest gebracht zou worden. Echter, toen de bewuste zaterdag was aangebroken was er sprake van een historisch moment. De eerste file op de Ommerweg. Er was stront in overvloed. Die dag werd het veld met mest bestrooid. Naast de leden stonden ook de beide dominees, Verbeek-Wolthuis en Herwaarden op de mestkar.
Kleedkamer
Om een kleedkamer te bouwen moest je hout hebben. Dit werd plankje voor plankje bijeen gespaard. Zo kocht Broer kisten van 't febriek voor een knaak de kiste. Met een aanhangertje achter de fiets werden ze naar Hellendoorn vervoerd. Daar werden de kisten thuis zorgvuldig uit elkaar geslagen en de plankjes werden op zolder bewaard. Toen er eindelijk genoeg plankjes waren, kon er gebouwd worden. Het wassen na de wedstrijd ging ook nogal primitief. Bij de kleedkamer stond een waterput (oorspronkelijk een drinkbak voor koeien) die was voorzien van een waterpomp. Als er voldoende water in de put stond, kon men zich hierin wassen. Deze drinkbak staat nu nog bij de ingang van de kantine als aandenken aan vroeger tijden. Als u er langs loopt, sta er dan eens bij stil dat deze put, als hij spreken kon, de prachtigste verhalen zou kunnen opdissen.
Doelpalen
Na een veld en kleedkamers waren doelpalen ook zeer noodzakelijk. Maar opnieuw was er geld nodig. Er werd met behulp van de vrouwenvereniging een Bazaar georganiseerd. Deze vond plaats in de Leerkamer van de NH kerk. De prijzen werden via Bats Plomp (van Riek en Bats) geregeld. Dat er veel animo bestond voor de bazaar bleek wel uit de opbrengst. De penningmeester kon 700 gulden bijschrijven op de rekening.
Contributie
Om zoveel mogelijk leden te trekken werd de contributie laag gehouden. Daar waar andere verenigingen een contributie van 1 gulden per maand vroegen, probeerde de penningmeester van Vesos nieuwe leden te lokken voor slechts een kwartje per week.
De tribune
Vrij snel na de ingebruikname van het veld werd er een tribune gebouwd. Nou ja tribune. De familie Harmsen van de Ommerweg timmerde een bank (een zeer solide exemplaar) waarop de heren op zaterdag de wedstrijd konden volgen. Bij goed en slecht weer volgden "kipp'n Hendrik" Frits, Jan en ook Gait en Henk de matches. Deze eerste uitvoering van een VIP-bank heeft jarenlang het veld gesierd.
De Voorzitters
In haar vijftigjarig bestaan kende Vesos vijf voorzitters. Hieronder leest u wie dat waren en wat hun grootste wapenfeiten zijn geweest.
1950 tot 1959 Gerrit-Jan Schutten
Richtte samen met Broer Harmsen de voetbalvereniging Vesos op. Regelde in samenwerking met het Jeugdverband der Nederlandsche Hervormde Kerk een stuk grond aan de Ommerweg. Onder zijn leiding werd daar een mooi voetbalveld aangelegd en een kleedkamer gebouwd.
Gerrit-Jan Schutten leeft niet meer. In een clubkrant uit 1980 stond nog een interview waarin hij terugblikt op de eerste dagen:
"Op het veld aan de Ommerweg heb ik erg veel zweetdruppels laten vallen. Om te beginnen moesten we het veld speelklaar maken en daarna voetballen. Op 33-jarige leeftijd keepte ik nog in het eerste. Dat veld kregen we via het toen bestaande Jeugdverband der Nederlandsche Hervormde Kerk, die grond had geruild. Nadat we het geëgaliseerd hadden en de huur betaald, was Hendrik Boerdam bereid het veld uit te zetten. Na het veld één keer te hebben afgekeurd, keurde De Bond het veld goed. Nu nog een kleedkamer. Timmerman Harmsen zou daarvoor zorgen en de burgemeester beloofde coniferen voor langs de wegkant, maar daar is nooit wat van gekomen. Zaterdag verkochten we kaartjes langs de lijn, wat meestal wel zo'n 70 tot 80 gulden opleverde. Tegenslagen zoals hoge boetes van De Bond hebben we gelukkig nooit gehad
Het eerste Vesos bestuur bestond uit de volgende personen: Voorzitter was ikzelf. Secretaris was Jo Sasbrink, penningmeester was ons aller Broer Harmsen, en de leden Gait Bosch en Jan Olthof. Ja, we waren met z'n vijven, maar de vereniging was toen natuurlijk lang niet zo groot als nu, we hadden, meen ik, twee senioren en een A-elftal. Volgens de T.V.B. hadden we de zaak prima voor elkaar. Een mooi speelveld en voor die tijd een knappen kleedkamer en een prachtige pomp om ons na de wedstrijd te reinigen van zweet en andere ongerechtigheid. En als we dan thuis kwamen, na bij Olthof een pintje bier te hebben gedronken, waren we te moe om te eten. Eén van onze eerste competitiewedstrijden verloren we met ons tweede van Enter Vooruit 2, met 32-0. Dat was een afgang, maar ik moet erbij zeggen dat we met 9 man speelden. "Ik ga nooit weer mee" zei onze leider Jan Gerritsen. Dus die waren we snel kwijt. We begonnen in de derde klasse T.V.B. en bereikten met hard werken de 1e klas."
1959 tot 1972 Henk Schuurman
De belangrijkste gebeurtenissen onder zijn leiding zijn de aanschaf van lichtmasten voor de Ommerweg en de verhuizing van de Ommerweg naar de Voordam. En enige jaren later, in samenwerking met SOS, de realisatie van een kantine.
Henk is afkomstig uit Nijverdal. Speelde zelfs een tijdje bij H.V.V. en daarna nog een blauwe maandag bij S.V.V.N.. Ook bij deze vereniging was Henk al eens 10 jaar voorzitter.
Over zijn voorzittersperiode vertelt de inmiddels 87 jarige Henk Schuurman het volgende:
"Ik heb zelf nooit bij Vesos gevoetbald, maar ik was wel een grote liefhebber van voetbal. En daarom werd ik al snel nadat ik in Hellendoorn kwam wonen lid van Vesos. In die jaren heb ik verschillende keren geprobeerd om samenwerking met SOS tot stand te brengen. Dat is niet gelukt. Alleen met het bouwen van de eerste kantine hebben we intensief samengewerkt. En dat verliep prima. Samen kochten we van bouwbedrijf Hegeman een houten gebouw en verbouwden dat tot twee kantines, één voor SOS en één voor ons. Samen met Bennie Plasman heb er nog de waterleiding aan gelegd. Verdere samenwerking met SOS liep altijd vast op praktische bezwaren.
De bestuursvergaderingen toen (niet meer dan zo'n vijf per jaar) vonden altijd plaats in café Olthof. En dat ging zonder notulen. Het is wel eens gebeurt dat we over een bepaald punt spraken en dat iemand dan zei dat we daarover al eens op een vorige vergadering hadden gesproken. Ook herinner ik me dat ik eens een vergadering geschorst heb. Voordat de vergadering begon, werd er eerst een pilsje gepakt. Maar ja, zoals dat gaat, ook tijdens de vergadering werd er wat gedronken. Op een gegeven moment liepen de emoties zo hoog op dat een paar mensen slaande ruzie kregen. Toen heb ik de regel ingesteld dat er tijdens de vergadering geen alcohol mag worden gedronken. Als voorzitter was ik in eerste instantie tegen een kantine, omdat we daarvoor altijd vergaderden en een pilsje dronken bij Olthof . Ik voorzag problemen met de plaatselijke horeca. En met name café Olthof heeft ons in die beginperiode ontzettend geholpen. Maar ik kon het niet tegenhouden. Trainers werden inmiddels betaald en dus begon het financiële aspect mee te tellen. De kantine zou een leuke bron van inkomsten zijn volgens de voorstanders. En dat was ook zo".
1972 tot 1980 Herman Kampman
Eén van zijn belangrijkste resultaten is de enorme groei van het ledenaantal. In Hermans periode telde Vesos maar liefst 9 senioren elftallen. Een ander belangrijk ding is het Onderling Toernooi, tot op de dag van vandaag nog steeds een hoogtepunt van het seizoen. Verder werd er door hem een redactie in het leven geroepen om een clubblad te maken.
"We waren in die tijd druk met de inhoudelijke kant van het verenigingswerk. Niet alleen het voetballen moest centraal staan, we vonden dat er meer moest zijn. Voor het eerste, tweede en derde elftal was er voldoende aandacht en stonden de prestaties voorop. Voor de overige elftallen was er nauwelijks interesse. Wedstrijdsecretarissen hadden het knap moeilijk in die tijd.
We gingen verder, een redactie voor een clubblad werd in het leven geroepen. Het groepje voelde elkaar goed aan en het clubblad groeide uit tot een graag gelezen blaadje dat menigmaal de krant haalde. De onverholen mening sprak mensen aan, ludieke rubrieken als aangeschoten werden graag gelezen. Het paste prima in ons beleid.
Ik voerde de indertijd omstreden term recreatie-voetbal in. Daarmee werd bedoeld dat we meer oog wilden hebben voor de lagere elftallen. Selectie-elftallen moeten presteren en daar werd geld voor uitgetrokken, de overige seniorenelftallen rommelden maar wat aan. De groep mensen die na een week hard werken lekker ontspannen tegen een bal wilde trappen, liefst bij eigen vrienden, groeide snel. Dat gaf ook wrijvingen. Een voetballer die jaren zijn beste krachten aan Vesos had gegeven en niet meer voor een selectie in aanmerking wenste te komen, mocht van sommigen niet bij een bepaald elftal voetballen. 'Je creëert een vereniging in een vereniging' was een veelgehoorde klacht die volgens mij uit jaloezie voortkwam.
Toch resulteerde ons beleid al gauw in een toeloop van leden. Ik geloof dat we indertijd wel met 9 of 10 seniorenelftallen voetbalden. We timmerden flink aan de weg. Een aanmerkelijk aantal voetbalclubs nam onze zienswijze over. Een enkele grote club adverteerde zelfs met de term recreatievoetbal. In dat licht werd ook Dokuz opgericht. Vrouwen van onze leden konden een avond per week creatief bezig zijn. Als de mannen het naar hun zin hadden bij Vesos, waarom de vrouwen dan niet? Vesos moest volgens ons meer bieden dan voetbal alleen en het succes was groot. We trokken een trainer aan die in dat beleid paste. De in Almelo wonende trainer Atilla Domjan, oorspronkelijk van Hongaarse afkomst, paste prima binnen die sfeer. Een prima kerel die er de wind flink onder had. De man beschikte over een goed gevoel voor humor en was in staat elftallen beter te laten voetballen. Je kon plezier met hem maken maar hij kon ook erg op z'n strepen staan. Hij had een scherpe blik voor voetbalzaken, maar ook sociaal gezien ontging hem niet veel. Zo maakte je het mee dat alle meisjes en vrouwen van eerste elftalspelers bij thuiswedstrijden aanwezig waren. Mevrouw Domjan temidden van hen op de bank aan de zijlijn. Alles om de onderlinge band te verstevigen.
Zo zaten we samen eens te filosoferen over het reilen en zeilen binnen de club en bedachten we het onderlinge toernooi. Een heel logisch vervolg op alles wat we als bestuur al hadden gedaan. Ik geloof dat jeugdvoorzitter Frits Grobbink er ook nog bij kwam zitten en in een mum van tijd waren we het erover eens: een onderling toernooi met alle senioren en A-spelers, dat was een aardig idee! In de gauwigheid bedachten we nog dat sponsors een deel van de kosten zouden kunnen opbrengen. Zij konden hun naam aan een elftal verbinden. Zo ontstond het idee voor een prima activiteit. De reacties waren positief en iedereen werkte enthousiast mee.
Het verbaasde me vervolgens dat ons idee binnen de kortste keren zoveel navolging vond. Dat was wonderlijk om te zien. Iedere club organiseerde plotseling een dergelijk iets. Voetbal, hockey, korfbal, iedereen nam het idee over, vaak onder een andere naam als husseltoernooi, mixtoernooi en noem maar op. Vesos liet weer eens goed van zich horen."
1980 tot 1986 Jurry ten Hagen
In de periode dat Jurry voorzitter was, werd de 'nieuwe' kantine gebouwd. De kantine waarvan we tot op de dag van vandaag gebruik maken.
Jurry hanteerde, in tegenstelling tot zijn voorganger, een meer bedrijfsmatige benadering. Een benadering waaraan menigeen moest wennen, maar die in die periode zeer goed van pas kwam. Jurry vertelt over zijn voorzitterstijd:
"Voor ik in het bestuur kwam werd ik door Vesos als buitenstaander aangetrokken om de financiële zaken op een rij te zetten. Als onpartijdige kon ik makkelijk zere plekken aanwijzen. Toen ik naderhand voorzitter werd, zat ik samen met Jan Kelder en Gerrit Bartels in het bestuur. Drie bestuursleden die geen voetballers waren, maar administratieve mensen. In die eerste jaren werd er al druk gebouwd ... met de mond tenminste. Iedereen had het over een nieuwe kantine, SOS had die immers al, maar echte plannen waren er nog niet. Die kwamen in de jaren daarna. Er werd een Bouwcommissie in het leven geroepen met ook bouwdeskundigen. Zij organiseerden tevens activiteiten om geld bijeen te zamelen. Vooral de jaren '84-'85 waren hectische tijden. Veel gesprekken met leveranciers, met de gemeente over (horeca)-vergunningen. Ja, je probeerde alles zo goedkoop mogelijk te krijgen. En als het kon voor niks.
De verkoop van de huurrechten voor het veld aan de Ommerweg was ook een belangrijk item toen. De provincie kwam met het plan om een fietspad aan te leggen langs de Ommerweg. Daarvoor moest er een stuk van het veld af waardoor het niet meer voldeed aan de eisen. Jan Kelder en ik hebben bij de provincie op het scherpst van de snede onderhandeld voor een financiële vergoeding. We kwamen met een dusdanig bedrag uit de strijd, dat we er op de Voordam een lichtinstallatie van hebben kunnen kopen.
Verder speelde in die tijd, zo rond '83-'84 de komst van de tennisclub naar de Voordam, hetgeen de nodige strubbelingen met zich mee bracht. Er was constant overleg tussen de BLOS, de tennisclub en ons (Vesos en Sos). We hebben regelmatig de degens gekruist met de wethouder, want Vesos was geen club van ja-knikkers.
Dat bleek ook wel uit ons clubblad in die dagen. Eén keer heb ik een uitgave moeten tegenhouden vanwege een negatief artikel. Een unaniem bestuursbesluit. Jammer voor mij was dat dit voorval zich voor deed aan het eind van mijn termijn. Ik herinner me nog goed dat ik een keer bij de burgemeester op het matje werd geroepen. Hij smeet een clubblad op tafel en vroeg: "sta jij daar achter?" En daar stond ik dan. Ik heb veel geleerd in die periode, vooral qua mensenkennis en veel ervaring opgedaan.
1986 tot 2001 Herman Wermink
Onder zijn voorzitterschap is er meer aandacht en daarmee meer financiële middelen beschikbaar gekomen voor het verhogen van de voetbalprestaties.
Herman Wermink kennen we natuurlijk allemaal. Een verenigingsman pur sang. Herman is de voorzitter van het poldermodel. Zijn streven is om het zoveel mogelijk mensen naar de zin te maken. Een benadering die hem ook wel eens kwalijk wordt genomen, want hij zou af en toe te zacht zijn. Maar iedereen weet en kan ook zien dat Herman alles voor de vereniging over heeft.
Herman vertelt:
"Toen ik voorzitter werd, trad Juup Houthuyse aan als voorzitter van de jeugd-commissie. We hebben veel avonden bij elkaar gezeten en de conclusie getrokken dat Vesos best een gezellige club mag zijn, maar dat de aandacht meer op voetbal moet zijn gericht. Daarbij zou er extra aandacht aan de jeugd moeten worden geschonken, meenden we. Het budget voor de jeugd is toen dan ook flink uitgebreid. Natuurlijk hadden we geluk dat er in die dagen een uitstekend A1-elftal stond. Na circa drie jaar hebben we de selectie rigoureus verjongd. Vanaf de winterstop, die daaraan vooraf ging, werden er al A1-spelers opgesteld in het eerste elftal. De jeugdtrainer was daar niet erg blij mee, maar het paste in ons beleid. Het team dat we toen hadden staan is het team dat later onder Gerrit Bouw via de nacompetitie promoveerde. Dit was trouwens het seizoen dat periodetitels werd ingevoerd.
Mijn eerste officiële daad was het ontsteken van de nieuwe lichtinstallatie. Voor de totstandkoming daarvan had ik zelf niets gedaan. Het was de verdienste van mijn voorganger, en van de inspanningen van toenmalig penningmeester Jan Kelder.
Een probleem uit mijn periode is het teruglopen van het aantal senioren-elftallen. Met de jeugd daarentegen gaat het uitstekend. Met name de jongste jeugd. Dankzij de inspanningen van de jeugdcommissie door de jaren heen is er nu altijd wel iets te doen voor de jeugd. Zelfs in de winterstop. We oogsten daarmee bewonderende woorden van omringende clubs. Ja, en dan ben ik toch wel trots op onze club. Een probleem dat de laatste jaren speelt, is dat jeugdspelers vanaf ongeveer hun zestiende afhaken, omdat ze de zaterdag willen gebruiken om geld te verdienen. En zijn ze weer iets ouder dan komt de studie om de hoek kijken. Dat zijn echt problemen van deze tijd.
Een ander item in mijn periode was de uitbreiding van de kantine. Op een gegeven moment hebben we onderzocht of de kantine wel aan de eisen voldeed. Daar kwam heel duidelijk uit naar voren dat het toenmalig jeugdhonk, op de eerste etage, niet voldeed. Dat hebben we met de verbouwing goed opgelost door de jeugd beneden een plekje te geven. Dat was een hele goede zet. De verbouwing is grotendeels door de eigen leden uitgevoerd, waardoor de kosten binnen de perken bleven.
Een probleem waar we als vereniging steeds meer mee worden geconfronteerd is de regelgeving, vergunningen en de privatisering. We moeten steeds meer zelf doen. De kleedkamers zijn nu nog eigendom van de gemeente, maar over een paar jaar moeten we die zelf onderhouden. Voor wat betreft de kantine krijgen we meer en meer te maken met hygiëne-codes en horecaregels. Om een kantine te beheren heb je mensen nodig die bepaalde diploma's hebben. Het wordt steeds moelijker om mensen te vinden met dergelijke papieren, of die bereid zijn daarvoor te leren.
Dan speelt momenteel nog de mogelijke samenwerking tussen SOS en Vesos. Er is een commissie geweest die de mogelijkheden heeft ondergezocht van een gezamenlijke jeugdafdeling onder de naam 'Hellendoornse Jeugd Combinatie'. Er is een rapport uitgebracht aan de KNVB, maar die heeft het plan niet goedgekeurd, omdat zij geen mogelijkheden zag om deze jeugdafdeling in haar computersysteem op te nemen.
Waar ik een beetje spijt van heb, is dat we een aantal jaren geleden moesten stoppen met de Helderse Familie Gevechten. Jarenlang een bron van inkomsten, georganiseerd door de Activiteiten Commissie. Daarmee profileerde Vesos zich in de gemeente als een zeer actieve vereniging.
Maar uiteindelijk draait het allemaal om voetbal. En daarom ben ik toch wel trots dat Vesos een club is waar rekening mee wordt gehouden. Onze doelstelling is om in de derde klasse te eindigen. En ik ben er van overtuigd dat dit een keer moet lukken. We hebben een gezonde vereniging.
Na 14 jaar voorzitterschap moet ik concluderen dat de vereniging een bedrijf is geworden."
2001 tot fusie in 2006 Gerard ter Horst
De Hoofdtrainers
In de 50 jaar dat Vesos bestaat zijn er bij onze vereniging ongeveer 30 trainers geweest. Ongeveer, want over de beginperiode heerst veel onduidelijkheid. Over de exacte volgorde van de eerste 10 trainers durft niemand zijn hand in het vuur te steken. In die begindagen werden trainers niet betaald, laat staan dat er over contracten werd gesproken. Het waren veelal vrijwilligers die Vesos een warm hart toedroegen of mensen die Vesos (vaak tijdelijk) uit de brand hielpen. Het was dan ook lang niet altijd zo dat een trainer een seizoen lang actief bleef. En soms was er zelfs even helemaal geen trainer. En dat duurde dan net zo lang tot er een opvolger gevonden werd. Door deze omstandigheden is het moeilijk om precies na te gaan wie wanneer trainer was in die eerste 10 jaar. En geloof me, we hebben veel mensen nagevraagd. Uiteraard hebben we geprobeerd zo dicht mogelijk bij de waarheid te komen, maar uiteindelijk hebben we genoegen moeten met de onderstaande lijst.
Chris van Weert
Berend Vos
Andries Blikmans
Bernard Lubbers
.... Hammers
Gerrit Twilhaar
Berend Vos 1956 - 1957
Gerrit Brouwer
.... Welink
.... Doevendans
Gerrit Boeve 1962 - 1964
Arend van der Well 1964 - 1965
Geert Entjes
Gerrit Middelkamp 1966 - 1970
Cas Woudsma 1970 - 1973
Attila Domjan 1973 - 1976
Gerrit van Loo 1976 - 1979
Cees Hoevenberg 1979 - 1980
Herman Mensink 1980 - 1982
Tonny Mengerink 1982 - 1986
Harry Tusveld 1986 - 1987
Gerrit Bouw 1987 - 1992
Cor Hoogeveen 1992 - 1994
Leo Oostelaar 1994 - 1995
Henny Oolbekking 1995 - 1996
Jos Besselink 1996 - 1999
Hans de Jong 1999 - 2001
Jaap Goedkoop 2001 - 2001 (Contract is in winterstop verbroken)
Hans de Jong 2002(Tijdelijke hoofdtrainer tot aan einde seizoen 2001 - 2002)
Dick Gerrits 2002 - 200? (minimaal 2004)
Zoals gezegd, de volgorde van de eerste trainers, daar zijn de meningen over verdeeld, maar we zitten wel dicht in de buurt. Volgens Broer Harmsen zou Chris van Weert de allereerste trainer zijn geweest. Volgens anderen zou dat Andries Blikmans zijn. Chris van Weert voetbalde destijds bij Nijverdal, maar moest vanwege zijn 'slimme bene' stoppen. Hij werd door Broer benaderd en kwam daarna Vesos een periode trainen. Bernard Lubbers, die ook nog een tijdje in het eerste speelde, was een soort reserve trainer. Wanneer er even geen echte trainer was, dan nam hij het over. En dat gebeurde nogal eens, leren we uit de verhalen.
In het seizoen '56 - '57 was Berend Vos weer de hoofdtrainer. Deze verzekeringsagent kreeg niet uitbetaald voor zijn activiteiten bij Vesos, maar hoopte via zijn connecties hier verzekeringspolissen te slijten. Onder leiding van Berend Vos haalde Vesos zijn eerste kampioenschap binnen. We konden Berend niet naar zijn herinneringen vragen, omdat hij niet meer leeft. Maar in een clubkrant uit 1982 stond nog een interview met hem waarin hij zegt:
"Dat trainen was, omdat ik altijd druk was met m'n werk, mijn ontspanning, mijn vrije avond eigenlijk. Ik deed het dan ook belangeloos. De goedkoopste die je je kan wensen. Maar ze moesten wel komen, de jongens .... dat heb ik vooraf gesteld. In die tijd trainden we ook al met kunstlicht! Op het weilandje achter de baron, daar was een lichtmast. We deden ook alles met de bal tijdens de training... Dat is belangrijk, balvaardigheid, steeds oefenen met de bal. De spelsystemen en tactieken zijn wel veel veranderd in de loop der jaren. Maar toch, in 1956 speelden wij al met opkomende backs. Ook hadden wij toen al een voorstopper. Zo speelde toen nog niemand, we waren de tijd al een beetje vooruit. We hebben door die speelwijze toen wedstrijden gewonnen van ploegen die eigenlijk hoger speelden dan wij. We hadden toen een heel stabiele ploeg. Als ik nu (red. 1982) kijk naar de uitslagen van Vesos .... laatst ben ik nog een keer wezen kijken. Ze verloren met 2-1 van Daarle en nu las ik dat ze afgelopen zaterdag hebben gewonnen met 7-1 van Rietvogels. Toch vind ik Vesos een prettige vereniging. Met het feest van het 25-jarig bestaan in '75 kreeg ik een persoonlijke uitnodiging; dat waardeer ik .... Het was toen trouwens ook enorm gezellig .... "
Van Gerrit Brouwer uit Enschede wordt gezegd dat hij ontzettend goed kon voetballen.
Over trainer Welink is niet veel bekend behalve dat hij uit Enschede kwam en altijd door één van de leden van Vesos achterop de brommer van het station moest worden gehaald.
De uit de Achterhoek afkomstige Doevendans kwam de Vesos-mannen trainen op loop vermogen. Deze atletiek-fanaat organiseerde eens een dropping waarbij de jongens ergens in Nijverdal werden losgelaten en dan ging het erom zo snel mogelijk weer aan de Ommerweg te verschijnen.
Gerrit Boeve trainde Vesos waarschijnlijk twee jaar. In het seizoen '63 - '64 degradeerde Vesos naar de reserve klasse. Dit hield in dat Vesos het seizoen daarop moest spelen tegen tweede of lagere elftallen van verenigingen. Gerrit komt uit Nijverdal en we hebben hem opgezocht voor een kort gesprek. Dat leest u verderop.
In in het seizoen '64 - '65 kwam Arend van der Well Vesos een jaar trainen en Vesos werd kampioen van de reserveklasse. De uit Amsterdam afkomstige Arend speelde in dat seizoen zelf bij Cambuur en werd met dat team toen ook kampioen. Een succesvol jaar voor hem dus. Arend gaf van tijd tot tijd theorieles en dat gebeurde in café Valk (huidige Museum Valk). Spelers van toen zien nog zo voor zich hoe Arend met een stuk zeep op een spiegel schreef om zijn lessen te illustreren. Door dit kampioenschap kon Vesos zich weer meten met andere eerste-teams. Ook Arend hebben we opgezocht in zijn huis in Denekamp. Een verslag van dat gesprek leest u verderop.
Van Geert Entjes is bekend dat hij van Heracles kwam. Hij kwam steevast met de solex naar Hellendoorn.
Gerrit Middelkamp was, toen hij Vesos kwam trainen, al een man op leeftijd. Een bedaarde man. Hij kon je op een hele rustige manier een oefening uitleggen of hoe je moest spelen. Onder Gerrit Middelkamp werd Vesos kampioen en promoveerde naar de vierde klasse. Van Gerrit is bekend dat hij op vrijdagavonden wel eens theorieles gaf. Dat gebeurde dan altijd bij Bennie Plasman thuis.
Cas Woudsma was een hele emotionele trainer. Cas kwam van DES en was oorspronkelijk keeper (o.a. in het Nederlands amateurelftal). Teamgeest was zijn credo. Vlak voor een wedstrijd riep hij de spelers bijeen om gezamenlijk de handen op elkaar te leggen. En dan riep hij: "We gaan voor Vesos. Hand erop!". Spelers van toen herinneren ook nog zijn perfecte traptechniek. Hij trapte de bal met gemak vijf keer achter elkaar expres op de lat. In het tweede seizoen van Cas degradeerde Vesos weer naar de onderafdeling na een beslissingswedstrijd tegen BZSV (Borne) op neutraal terrein in Enter te hebben verloren.
Attila Domjan kwam uit Almelo. Deze van oorsprong Hongaar, heeft blijkbaar veel indruk achter gelaten, want je hoort nog vaak over hem spreken. Het was een zeer rechtlijnige trainer. Zijn vaste stelregel was "Niet trainen, niet voetballen". Punt uit. En daar was hij heel strikt in. Het was ook een hele gezellige man die na de wedstrijd nog graag even nakaartte. Hij sprak enigszins gebrekkig Nederlands en één kreet die de spelers van toen zich nog goed voor de geest kunnen halen is "Floeper". Een 'koosnaampje' voor iemand die naar Attila's mening wel iets beter zijn best mocht doen.
Voor Gerrit van Loo (ook al afkomstig uit Almelo) hoofdtrainer werd bij Vesos was hij al een paar jaar jeugdtrainer bij Vesos. Gerrit was dertig jaar toen hij de leiding over het eerste kreeg. Vrij jong dus nog. Spelers van toen herinneren zich dat Gerrit in technisch opzicht één van de beste trainers was die Vesos ooit had. De spelvormen die hij bedacht liepen vlekkeloos in elkaar over. Kortom, zijn trainingen waren perfect. Buiten het veld had de jonge Gerrit de nodige problemen. Hij was niet altijd opgewassen tegen een aantal mondige spelers. Veel mensen herinneren zich ook nog zijn Dafje.
Cees Hoevenberg uit Almelo was weer een heel ander persoon. Een beetje gesloten man met een heel eigen wil. Hij gaf duidelijk aan wat hij wilde en discussieerde daar niet over. Cees bemoeide zich niet veel met het verenigingsleven en het napraten in de kantine was niet zijn hobby.
Herman Mensink uit Goor was een degelijke trainer. Eén vast onderdeel van zijn training was het 8-jes lopen. Dat hield zoveel in als het in een 8-vorm rondom twee velden te lopen. Ook Herman bleef niet lang na in de kantine.
Tonny Mengerink was een heel technische trainer. Tonny begon zijn Vesos periode als jeugdtrainer.
Harry Tusveld was een uitstekende prater. En daar maakte hij handig gebruik van. Hij was een trainer van het oude stempel, één van de laatsten. Harry beoordeelde een voetballer altijd op zijn lichaamsbouw. Dan observeerde hij zo'n speler en concludeerde: "Dat is een goeie, die is voor voetballen goed gebouwd" Of niet natuurlijk.
Gerrit Bouw was een heel gedreven trainer. Heel fanatiek. Winnen ten koste van (bijna) alles. Elk jaar zo rond de kerst trok Gerrit met de selectie naar Eibergen. Op het sportcentrum aldaar werd buiten eerst een coupertest rond de vijver afgewerkt. Daarna naar binnen om de sauna in te duiken. In de gezellige kantine (met openhaard) werd het daarna altijd heel gezellig.
Onder Gerrit Bouw is Vesos gepromoveerd via de nacompetitie. Daarvoor moest er gewonnen worden van Blauw Wit, dat op zijn buurt aan een gelijkspel genoeg hadden. Een vrijetrap van Dinand Kamphuis bracht de verlossing.
Cor Hoogeveen was een uiterst vriendelijke trainer. Je kon aan zijn manier van trainen merken dat hij de lerarenopleiding had gevolgd. Hij bereidde de oefeningen goed voor en gebruikte daarbij veel pionnen. Spelers uit die periode herinneren zich nog één van de eerste trainingen. Cor's plan was om er een zware conditie training van te maken. Maar toen Marco Horstink (die zich niet lekker voelde) na één keer heen en weer sprinten zijn maaginhoud loosde, blies Cor subiet de conditietraining af. "Dit gaat veel te gek" constateerde hij geschrokken. Cor introduceerde ook de 'Koos Viet-bal'. Daarmee werd een bal bedoeld die compleet de verkeerde kant op ging.
Leo Oostelaar kwam uit Luttenberg. Zijn sterke punt was dat hij begreep hoe voetbal in een klein dorpje in elkaar steekt. Hij voelde de groep perfect aan. Met veel humor leidde hij de selectie. Leo besteedde veel aandacht aan teamgeest, ook buiten training en wedstrijd. Zijn oefeningen waren simpel en duidelijk. Hij heeft ook de door Gerrit Bouw ingevoerde en jaarlijks terugkerende 'diepe zandkuil'-training afgeschaft. En daar zijn veel spelers hem nog steeds dankbaar voor. En het belangrijkste. Onder Leo werd ons eerste kampioen.
Henny Oolbekking was een trainer met een heel eigen mening. Zijn gevarieerde oefeningen waren gericht op techniek en balvaardigheid. Onder Henny's leiding degradeerde ons eerste. Velen herinneren zich nog de vrouw van Henny die in deze periode een trouw supporter was. Henny regelde ook dat selectiespelers op donderdagavond voor fl 1,50 een flesje bier konden kopen (normaal fl 2,00) en daar was niet iedereen blij mee.
Jos Besselink was helemaal bezeten van voetbal. Na gezin en werk stond alles in zijn leven in het teken van voetbal. Hij kon dan ook domweg niet begrijpen dat iemand die gedrevenheid niet had en zich afmeldde voor een training wegens vakantie of verjaardag. Jos had nogal moeite met de Vesos-humor, die ontging hem enigszins. Motiveren was zijn sterke punt, want Jos was heel gedreven. Zijn trainingsvormen waren goed. Er werd veel met de bal gewerkt. Op den duur kon je echter aan de stand van de pionnen vaak al zien wat deze training zou gaan brengen.
Van 1999 tot 2001 was Hans de Jong de hoofdtrainer. Hans was goed in het analyseren en het verklaren van problemen. Als een oefening of een wedstrijd niet liep, kon hij duidelijk uitleggen wat de oorzaak was en hoe het beter kon. Verder voelt Hans aan hoe Vesos in elkaar zat. Een trainer waar mensen veel voor over hebben.
In 2002 kwam Jaap Goedkoop als hoofdtrainer bij Vesos. Dit was geen succes en Vesos besloot in de winterstop het contract met Jaap te verbreken. Vesos had vanaf dit moment dus tijdelijk geen hoofdtrainer maar 3 dagen later nam Hans de Jong, die voor Jaap Goedkoop hoofdtrainer was en wegens privé omstandigheden was gestopt, het roer tijdelijk over.
Op dit moment is Dick Gerrits bezig met zijn eerste seizoen en iedereen is vol lof over hem. Vesos heeft het contract met Dick dan ook met 1 seizoen verlengt.
Arend van der Well trainer 1964 - 1965, 67 jaar
Arend komt oorspronkelijk uit Amsterdam en speelde vanaf zijn 17e tot zijn 22e in het eerste van Ajax. Hij speelde daar onder meer samen met Rinus Michels. Zijn eerste wedstrijd bij Ajax was tegen Heracles. Dat was 5 september 1950 en het werd 2-2. In 1955 vertrok Arend naar Twente om bij Sportclub Enschede te gaan spelen.
Over hoe hij bij Vesos terechtkwam, zegt Arend het volgende: 'Ik speelde destijds bij Cambuur en was bezig met een trainingscursus en wilde ervaring opdoen. Ik was toen 32 jaar. Ik zag het tevens als training voor mezelf. Vesos wilde in die tijd graag promoveren en daarom hebben ze mij, denk ik, gevraagd. En dat is gelukt, want we werden kampioen. Maar er was ook een zakelijke reden waarom ik Vesos trainde. Ik verkocht verzekeringen en deed veel zaken met een man waarvan ik de naam niet meer weet (red. Westerdijk). Die man vroeg of ik Vesos wilde trainen en beloofde me gouden bergen. Uit zakelijk oogpunt kon ik dat aanbod dus niet weigeren.
Na dat seizoen ging ik voetballen bij Tubantia en die stonden niet toe dat ik een andere club trainde. En dus bleef het bij dat ene seizoen.
Wat ik me nog herinner van Vesos zijn de leuke mensen, het goede contact met de spelers en met voorzitter Schuurman. Vesos was het eerste kluppie dat ik trainde. De spelers die ik me nog goed voor de geest kan halen zijn Rein ter Avest (aanvoerder), Schuurman (een stugge verdediger) en Johan Kelder, die wilde altijd met mij praten over voetbal, helemaal idolaat en een ongelofelijke werkezel.
En verder herinner ik me nog heel goed het kampioensfeest in "De Kroon" waar ik een
kampioenspremie van 25 gulden kreeg en een asbak. Iedereen was door het dolle heen" Arend trainde later nog 6 jaar DOS en trainde 2 jaar het 2e elftal van FC Twente. Vanaf 1976 ging hij scouten voor Twente en dat doet hij nu nog. Zijn eerste 'vondsten' waren Rutten en Snelders.
Gerrit Boeve trainer 1962 - 1964, 65 jaar
Voordat Gerrit Vesos ging trainen speelde hij bij Nijverdal. Door onenigheid vertrok hij daar en werd door Broer Harmsen opgezocht. Voetballen bij Vesos was niet mogelijk door overschrijvingsproblemen, maar trainen mocht wel. Gerrit was toen 28 jaar en metselaar.
"Spelers die ik me nog goed kan herinneren zijn Albertsboer (een goede keeper) en de jongens van Kelder. En Ludy Pennings, die was volgens mij linksbuiten en ach, hoe heet hij ook al weer, hij woont aan de Ommerweg (red Jan Hoo..) Ja, Jan Hoogenkamp. En verder Gottemaker en Gerrit Tromp.
Het waren mooie jaren. Ik knooide op zaterdag meestal een beetje thuis en dan moest mijn vrouw mij wel eens waarschuwen dat het al bijna twee uur was. En ik moest een half uur voor de wedstrijd aanwezig zijn. Half drie was mij eigenlijk te vroeg. Ik trainde één keer in de week. Alle elftallen, dat waren er een stuk of drie. Maar van de lagere elftallen kwamen niet veel mensen trainen. Van het eerste wel. Ik trainde veel op conditie want als de conditie weg is, dan is de controle ook weg." Na Vesos keerde Gerrit terug naar Nijverdal, want daar lag toch zijn hart.
De Derde Helft
De eerste 20 jaar had Vesos niet de beschikking over een kantine. Toch moest er ook in die tijd vergaderd, de wedstrijd nabesproken en het vochtverlies aangevuld worden. Dat gebeurde allemaal bij de plaatselijk horeca. Twee van deze gelegenheden namen een belangrijke plaats in binnen Vesos. Ten eerste natuurlijk café Olthof en daarnaast café Mensink.
Café Olthof
Onmiddellijk na de ingebruikname van de Ommerweg werd Olthof het stamcafé van de vereniging. Na de training en wedstrijden werd er nagepraat en ook de vergaderingen werden in het café gehouden. In het begin stond er tijdens de vergadering een kratje bier onder de tafel. Het nuttige werd met het aangename verenigd. Door al dat spraakwater werd het steeds moeilijker om de aanwezigen in toom te houden. Toenmalig voorzitter Schuurman stelde een drankverbod tijdens vergaderingen in.
De eerste prijzenkast van Vesos kreeg ook een plaatsje in het café. Omdat de jonge vereniging in het begin natuurlijk nog nauwelijks prijzen had werden er, om de lege kast wat op te vullen, bekers en palmtakken van andere verenigingen gebruikt. In de loop van de tijd werd deze prijzenkast gevuld met door Vesos gewonnen trofeeën en werden de "geleende bekers" overbodig.
In het begin had Olthof bijna het alleenrecht op Vesos. Na het huwelijk van Gerard Mensink met Ria werd ook dit café veelvuldig door de Vesos aanhang bezocht. Na de training aan de Ommerweg bleef Olthof nog wel de favoriete pleisterplaats en ook de vergaderingen van Vesos en de bingo's van de supportersvereniging bleven nog wel bij Olthof plaatsvinden.
Toen de kantine kwam, liep het bezoek van Vesos klanten snel terug. Alle activiteiten werden nu immers in de kantine georganiseerd. De lege stoelen bij Olthof waren echter weer snel bezet door andere dorstige lieden zodat tot op de dag van vandaag cafe Olthof een zeer belangrijke plaats inneemt binnen de horeca van Hellendoorn.
Café Mensink
In 1964 nam Gerard Mensink het etablissement van zijn vader over. Alhoewel hij al jaren zijn vader hielp in de avonduren en in het weekend (Gerard werkte overdag als schilder) kwam de Vesos jeugd na de overname meer en meer in café Mensink. Vooral op zaterdag na de wedstrijd. Dit had enerzijds natuurlijk te maken met het spelen op de Voordam. De gang naar Olthof aan de Ommerweg konden de vermoeide helden niet meer opbrengen. Anderzijds waren een aantal Vesos leden ook bevriend met de jonge Gerard. Zaterdags was het na de wedstrijd altijd gezellig toeven bij Mensink. Gerard kon aan de gezichten zien of er gewonnen of verloren was. Hij raadde de Vesos jeugd menigmaal aan, bij het aanzien van de teleurgestelde gezichten, om te gaan zingen. Volgens de verslagenen konden ze dat ook niet dus het bleef bij voetbal. Overigens, de teleurstelling duurde vaak niet langer dan het eerste glas bier.
Dat vele Vesos prominenten een verleden bij Mensink hebben, zal niemand verbazen. Dat Willem Achterkamp daar zijn eerste Hellendoornse vrienden maakte, is minder bekend. Toen Willem vanuit Daarle in Hellendoorn kwam wonen hoorde cafébezoek daar natuurlijk bij. Willem kwam voor het eerst bij Mensink en nam bescheiden plaats aan een tafeltje achteraf en bestelde een biertje. Na het derde biertje knoopte Gerard maar eens een gesprekje aan. "Zo mien jochie, woar kum ie vandan". "Uut Doarle" zei Willem. "Nou jong, ie liekt wel 'n vluchteling. Aj hier kundigheid wilt hemn muj ant schap goan stoa". Willem verkaste, deed er enige rondjes in en werd 'n Heldersen met de Heldersen.
Toen de kantine kwam, werd het bezoek na de wedstrijd natuurlijk plots minder. De horeca beschouwde de kantines ook als oneigenlijke concurrentie. De toenmalige voorzitter Schuurman heeft rondom de besluitvorming om een kantine te openen ook meermaals aangegeven dat hij dit ook zo zag, en dat Vesos veel te danken had aan de plaatselijk horeca. Maar de kantine kwam er. Ondanks het verlies van omzet bleven Gerard en Ria Vesos jarenlang steunen. Café Mensink was 19 jaar lang sponsor van het Onderling Toernooi en ook voor andere sponsorzaken; bazaar, verloting of iets anders was Gerard altijd te vinden. In 1995 kwam een einde aan de jarenlange samenwerking toen Gerard en Ria het café verkochten.
De Supportersvereniging
In 1970 vonden een aantal leden van Vesos dat de vereniging een Supporters vereniging verdiende. Jan Hoogenkamp en Herman Harmsen namen het initiatief om deze vereniging op te richten. Dit naar aanleiding van het kampioenschap van het eerste elftal in dat jaar. Ze schreven ieder Vesos lid een brief:
Beste sportvriend,
Nu je oude vereniging V.E.S.O.S. er eindelijk in geslaagd is zich een plaatsje te veroveren in de 4e klasse van de K.N.V.B. zijn er van diverse kanten stemmen op gegaan om te komen tot de oprichting van een supportersvereniging. Hiermede doen we nu door middel van deze brief een beroep op je, omdat we weten dat je V.E.S.O.S. nog steeds een goed hart toedraagt, en we moeten ons al sterk vergissen, wat we niet mogen verwachten, dat ook jij lid van deze supportersvereniging wilt worden. Wij willen graag verder over deze zaak praten en nodigen je daarbij uit op de oprichtingsvergadering op zaterdag 19 september a.s. des namiddags om 3 uur in zaal "Olthof" aan de Ommerweg te Hellendoorn.
Tijdens die vergadering werd een eerste bestuur gevormd. Naast Jan Hogenkamp, die voorzitter werd en Herman Harmsen, die de functie van secretaris op zich nam, waren dat Henk Stegeman als penningmeester en de leden Jan Dam en Henk Willems. De in die tijd nog zeer jeugdige Henk Willems werd gekozen omdat men vond dat ook de jeugd vertegenwoordigd moest zijn in het bestuur. Dat dit een goede keus was blijkt wel uit het feit dat Henk nog steeds, zonder onderbreking al ruim 30 jaar, in het bestuur zit.
Als doelstelling werd gekozen: Het welzijn van de voetbalvereniging Vesos te Hellendoorn te bevorderen zowel binnen de vereniging als daarbuiten. Dus ook de lagere elftallen en de jeugd. De vereniging groeide in het eerste jaar snel. In korte tijd had men reeds 80 leden. Ook hier was de contributie laag. Een kwartje per week ofwel een gulden per maand. Een bedrag wat tot op de dag vandaag nog niet gewijzigd is.
Om geld te verdienen werden verschillende activiteiten ontplooid. De bingo bij café Olthof was een van de eerste activiteiten. In de wintermaanden was er maandelijks op een zaterdag bingo. Er werd nog gespeeld met vaste bingokaarten waarop de getrokken nummers met een cent moesten worden afgedekt. De prijzen werden veelal via de plaatselijk middenstand verkregen. Deze bingo-activiteiten gaan nog tot op vandaag de dag door. Om ook aandacht te schenken aan de ouderen in onze gemeenschap heeft de supportersvereniging een aantal malen een bingo georganiseerd in het bejaarden-centrum de Blenke. Verder werd er bij thuiswedstrijden van het eerste op de Voordam worst en limonade verkocht. Als snel volgden er allerlei andere acties om de kas te spekken. Chocoladeletterverkoop, verlotingen en het maandelijks klaverjassen. De sinterklaasavonden voor de jeugd waren ook een initiatief van de supportersvereniging. Menige oudere jongere van Vesos herinnert zich nog het zingen van de sinterklaasliedjes met orgelbegeleiding van Jan Boerrichter.
Om ook het publiek en de jeugd meer bij de wedstrijden te betrekken werden in het begin van de jaren zeventig ook spandoekwedstrijden georganiseerd. Ook waren er acties die of de mist ingingen of nog jaren gespreksstof leverden.
Halve hanen
Zo was er eens een actie om halve hanen langs de deur te verkopen. Er moest vooraf een schatting worden gemaakt hoeveel er verkocht zou worden. 1000 riep een bestuurslid . Nee, veel meer riep een ander. Uiteindelijk werden er enige duizenden hanen besteld. En half, telt dat dus dubbel. Na een enthousiaste ronde langs alle deuren in Hellendoorn bleken er nog heel veel over te zijn. Uiteindelijk heeft Ben Steintjes de resterende hanen opgekocht. Dat was maar goed ook anders was de financiële strop gigantisch geweest. En van een kale (halve) haan kan de vereniging geen veren plukken.
Kerstbomen
Een andere actie die jaren lang succesvol was, het verkopen van kerstbomen. In de beginjaren werd vooraf opgenomen wie een kerstboom wenste. Deze werd dan voor de kerst gebracht. Op een boerenwagen werden een groot aantal kerstbomen geladen. Wie thuis was, mocht uitzoeken. Zo niet dan werd dit voor je gedaan. Dit leidde wel eens tot teleurstellingen. Het eerste jaar kwam Jan Boerrichter, die op het goede moment niet thuis was, de boom terug brengen. "Hier, hoalt den kroam ma" en de boom werd met een flinke zwier over de afrastering geworpen. De boom zag er dan ook meer uit of hij gekweekt was in de Sahara dan op de vruchtbare gronden rondom Hellendoorn. Een andere klant kreeg vanaf een rijdende wagen een boom toegeworpen. Op zijn commentaar dat er bij de top nauwelijks takken zaten kreeg hij als advies om de boom dan maar op de kop in de pot te zetten. Al met al een succesvolle actie die jaren lang doorging. De meeste jaren vond de verkoop overigens gewoon bij de kantine plaats.
Barry Hulshof
Begin jaren zeventig kwam Barry Hulshof naar Vesos. Barry speelde toen in het succesvolle Ajax team dat menig Europese cup won. Johan Kelder had connecties bij Ajax en kon het een en ander regelen. De supportersvereniging nam de onkosten voor zijn rekening. De onkosten waren naast reis- en verblijfkosten een dubbel LP. Van welke artiest is niet meer bekend. Barry kwam (samen met Sinterklaas) voor een bomvolle kantine een avond verhalen vertellen en er mochten vragen gesteld worden. Het was in de tijd dat het recreatieve binnen de vereniging minstens zo belangrijk was dan de prestatie. De meest relevante vraag die avond was dan ook: Is sex een avond voor de wedstrijd bij Ajax toegestaan en welke invloed heeft het op de prestatie. Barry gaf hierop een inspirerend antwoord.
Oud Ajax
Jaarlijks werd er door aan club uit Almelo een actie ten behoeve van Krönnenzommer georganiseerd. Dat ging meestal goed maar ook een keer faliekant mis. Hoe het kwam vertelt het verhaal niet maar Krönnenzommer kon in een zeker jaar op niets rekenen. Dat kwam ter ore van een aantal mensen en vervolgens werd er, samen met de supportersvereniging, een nieuwe actie opgezet. Er werd gebeld met Sjaak Zwart en er werd geregeld dat oud Ajax geheel belangeloos een wedstrijd kwam spelen tegen een combinatie elftal van SOS en Vesos. Voor een grote publieke belangstelling werd de wedstrijd gespeeld en aan het einde van de avond werd er alsnog een sympathiek bedrag aan Krönnenzommer overhandigd.
Spelregels
Dat de doelstelling van de supportersvereniging verder ging dan alleen de financiële ondersteuning blijkt wel uit het feit dat er ook speciale avonden werden gehouden. Zo werd er in de beginjaren van de vereniging een avond georganiseerd waar de spelregels van ons edele voetbalspel centraal stonden. De in de jaren zeventig landelijk bekende scheidsrechter Andries van Leeuwen presenteerde samen met de regionaal bekende leidsman Henk Boerdam een spelregelavond. In de Leerkamer luisterden de in groten getale gekomen leden geboeid naar beide heren. Uitleg van spelregels werd afgewisseld met een aantal vragen aan de zaal en gelardeerd met smeuïge verhalen uit de praktijk.
Reizen
Er werd ook een groot aantal busreizen georganiseerd naar voetbalwedstrijden van het Nederlands elftal. De eerste grote reis was ook direct een hoogtepunt. In de zomer van 1974 ging een grote bus gevuld met Vesos leden naar het WK in Duitsland. Doel was Hannover waar de wedstrijd Nederland-Argentinië gespeeld werd. Het werd een prachtige dag waaraan de uitslag (winst voor Nederland) een niet onbelangrijke bijdrage leverde. Later zouden er nog vele reizen volgen.
25 jaar Vesos
In 1975 vierde Vesos haar 25 jarig jubileum. Natuurlijk moest er daar ook namens de supportersvereniging gesproken worden en wie anders dan de voorzitter zou dat moeten doen. Gerrit-Jan Schutten had zich thuis terdege voorbereid op deze gebeurtenis. Maar zoals iedereen wel overkomt bij belangrijke momenten, slaat de twijfel op het laatste moment toe. En dus oefende Gerrit-Jan zijn speech nog eenmaal. Bij de Kroon in de gang voor de spiegel. Dit tot grote hilariteit van zijn mede bestuursleden die hem van om de hoek gadesloegen. Dat een goede training zijn vruchten afwerpt bleek ook nu weer. Toen het Gerrit-Jan's beurt was stond zijn toespraak als een huis.
25 jaar supportersvereniging
In 1995 bestond de vereniging 25 jaar. Een moment om te vieren, en dus was er een grote feestavond in een feesttent op de Hofmansweide. Dat, naast het voetballen, feesten een specialiteit is van de Vesos familie bleek ook die avond weer. Na een daverende avond gingen de feestgangers tevreden naar huis met de sedert die avond felbegeerde Vesos paraplu.
De Titte
Een belangrijke inkomstenbron is de mobiele bartent. Deze tent voor binnen en buiten gebruik is inmiddels een veel geziene gast bij allerlei evenementen. Dat men over de naam diep heeft nagedacht blijkt wel uit de verschillende betekenissen die hier uit te lezen zijn.
Zo ziet een gedeelte van de gasten het bier wat getapt word als een natuurlijk vervanging voor de moedermelk. Een ander gedeelte van de vaste bezoekers associeert de gemoedelijke en geborgen sfeer met de moederborst. Dan zijn er natuurlijk ook nog die gasten die uit deze borst een onuitputtelijk vorm van inspiratie putten. En als laatste zijn er die mensen die slechts één of een enkele keer van een consumptie bij deze tent genieten. Dat zijn die vluchtige contacten die in het leven van iedere borst wel eens voorbijkomen. Dat de "Titte" voor de supportersvereniging al vele jaren een melkkoe blijkt te zijn zal wel toeval wezen.
Anno 2000
Ook in het jubileumjaar is de nu dertigjarige vereniging nog springlevend. Nog steeds worden er allerlei acties gehouden om geld in te zamelen voor de vereniging. Jaarlijks mag de jeugdafdeling rekenen op een bijdrage en ook alle keepers worden ondersteund in de kledingkosten. Ook in het geval van bijzondere omstandigheden kan Vesos altijd aankloppen. In 2000 is, voor het eerst in jaren, weer een bazaar gehouden. Doel was om geld in te zamelen om het jubileumfeest financieel te ondersteunen. Helaas was de regen dit jaar een spelbreker maar wie weet wordt de bazaar weer een jaarlijks terugkerend ritueel.
Na dertig jaar is de supportersvereniging nog steeds bezig met het doel dat bij de oprichting is vastgelegd namelijk het welzijn van de voetbalvereniging Vesos te Hellendoorn te bevorderen zowel binnen de vereniging als daar buiten.
De Accommodatie
Onder het hoofdstuk Ommerweg las u al het één en ander over onze eerste accommodatie. De eerste kleedkamer daar was er één van hout. In de houten wanden stikte het van de kieren en gaten. 's Winters hingen de voetballers hun kleren zo veel mogelijk voor deze tochtgaten om het toch nog een beetje aangenaam te houden. Het wassen gebeurde bij de put, die voorzien was van een waterpomp. U kunt zich voorstellen dat dat, vooral 's winters geen pretje was. Maar ach ... halverwege de jaren zestig werd het houten keetje, dat inmiddels in een niet al te beste staat verkeerde vervangen door een kleedkamer van steen. Toevallig werd er op dat moment een boerderij van de familie Valk afgebroken. Deze moest plaats maken voor de nieuwbouw van de Blenke. De stenen die door deze sloop vrij kwamen, werden gebruikt voor de bouw van de kleedkamers. Als Vesos-leden de stenen zouden afbikken dan zou de gemeente voor vervoer van de stenen zorgen. En zo geschiedde. Aan de Ommerweg is nog tot ongeveer 1980 getraind. Op het laatst eigenlijk alleen nog door de dames van Vesos. De verhuizing naar de Voordam ging heel geleidelijk. Zo rond 1963 voetbalde het eerste haar thuiswedstrijden al op de Voordam. Geleidelijk aan kwamen daar steeds meer elftallen bij. Rond 1965 speelden ook de pupillen al op de Voordam. Getraind werd er nog steeds aan de Ommerweg. De situatie op de Voordam was als volgt (zie ook figuur 1 hiernaast). Boven op de wal stond de kleedkamer. Dit gebouw is thans het onderkomen van de motorclub. Het toenmalige hoofdveld (er was maar één veld) lag in de lengte voor de kleedkamers.
Later, zo rond 1971 is er een veld achter gelegd in de zelfde richting als het eerste veld. De situatie die toen ontstond, ziet u in figuur 2. Tussen de beide velden werd ruimte vrijgemaakt voor een klein trainingsveldje. Bij het aanleggen van dit tweede veld werd nog een belangrijke archeologische vondst gedaan. Belangrijk genoeg om de aanleg een tijd lang te stagneren. Men stuitte tijdens de graafwerkzaamheden op de fundamenten van een deel van Kasteel De Voordam. Veel mensen herinneren zich nog de archeologen die met kwastjes in de weer waren om allerlei potscherven en andere vondsten te onderzoeken. Wij schrijven hier over het huidige veld 3. Dus mocht u de komende periode over dit veld hollen, en dan vooral de helft aan de kant van de Imminkservestraat, realiseert u zich dan dat er zich een zeer oud fundament onder uw voeten bevindt. Historisch besef noemen we dat.
Eind zestiger jaren voetbalde Vesos al enkel jaren op de Voordam. Een kantine was er echter nog niet. De toenmalige voorzitter Schuurman was daar ook niet erg happig op, maar kon het ook niet langer tegenhouden. Tot dan toe dronken de Vesosleden hun drankje bij Othof of bij Mensink. In 1971 werd er een kantine geplaatst. Dat was een houten gebouw, bestaande uit twee gedeelten. Het had daarvoor dienst gedaan als noodlokaal van de huishoudschool in Nijverdal. Samen met SOS werd deze kantine gekocht van de firma Hegeman en er werd afgesproken dat het geheel onder 'regie' van de firma Hegeman zou worden geplaatst. Hetgeen zoveel inhield dat Hegeman het gebouw aan de Piet Heinweg te Nijverdal zou afbreken en in Hellendoorn weer opbouwen. Al het materiaal dat vernieuwd moest worden kwam voor rekening van de beide voetbalverenigingen. Toen die rekening binnenkwam bleek deze vele malen hoger dan afgesproken. Besloten werd om een advocaat in te schakelen om het conflict te beslechten. Advocaat Harmelink uit Almelo hielp de beide verenigingen pro deo voort en kreeg het gelijk aan zijn zij. Uiteindelijk kwamen beide partijen een bedrag overeen. In het begin is ons clubhuis nog een tijdje gebruikt door de Sint Sebastianusschool. Die zaten toen midden in een verbouwing.
Enkele jaren later, in 1973, bouwde de gemeente nieuwe kleedruimte. Die bestond uit zes lokalen. Rond die tijd werd er nog een veld bij gelegd. Dat is het huidige hoofdveld. Later werd het oude hoofdveld een kwartslag gedraaid. En zo ontstond de derde situatie. Vesos had daarmee drie voetbalvelden en twee trainingsvelden tot haar beschikking. Eén trainingsveld bevond zich op de plek waar nu de sporthal staat. Dit was echter een vrij klein trainingsveldje. Het andere trainingsveld bevond zich naast veld 2, waar nu de tennisbanen liggen.
Inmiddels zijn we in de tachtiger jaren beland. De tennisclub had haar oog op de Voordam laten vallen. Na een periode van touwtrekkerij tussen de betrokken partijen leverden Vesos en SOS een trainingsveld in en werd de tennisbaan aangelegd. Aan de andere kant van de Kasteelstraat werden aanvankelijk 2 speelvelden en één trainingsveld aangelegd. Hoe het met dat ene speelveld is afgelopen weten we allemaal. Er is zelfs nog even sprake geweest om een looptunnel aan te leggen onder de Kasteelstraat, zodat iedereen veilig naar de overkant kon komen. Daar is vreemd genoeg niets van gekomen. Tot op de dag van vandaag is de oversteekplaats aan de Kasteelstraat een punt dat veel zorgen baart. Vooral met het oog op onze jongste leden. Met de uitbreiding aan de andere kant van de Kasteelstraat ontstond de situatie zoals we die ook nu nog kennen.
Begin tachtiger jaren gingen er stemmen op dat er een nieuwe kantine moest komen. SOS had inmiddels een prachtig clubhuis gebouwd, pal voor dat van Vesos. Er werd een bouwcommissie gevormd die enerzijds allerlei acties op touw zette om geld voor de bouw in te zamelen en anderzijds de technische realisatie van de bouw voor haar rekening nam. Eén van die acties was de 'Bonte Avond'. Die werd gehouden op 14 augustus 1984 Daar traden onder andere op de bandparodist Rex Raino, Harm Oet Riessen en Gerard Duprie, toen de sterkste man van Nederland. Ook werd er een bazaar georganiseerd in de Leerkamer. Jan Tromp die in die tijd nog ongelofelijk lang haar had, liet zich voor duizend gulden kortwieken. Allemaal om één ton voor de bouw van de kantine bij elkaar te krijgen. Met name Heinz Horregass was toen een spraakmakend figuur. Hij hield de vereniging op de hoogte van de stand van de geldmeter.
Toen die ton in zicht kwam ging de bouw van start. Het clubhuis werd gebouwd door de Soweco, maar de fundering en de afwerking is door eigen leden uitgevoerd. Om het kantinebezoek ook in de zomer aangenaam te maken werd er een terras aangelegd waar menige vereniging jaloers op is. Op 31 mei 1985 was het zover en werd de nieuwe kantine geopend. Nee, niet door de toenmalige burgemeester Ter Haar Romeny, die daartoe in eerste instantie was uitgenodigd. Hij had zich dermate geërgerd aan een artikel in onze clubkrant, dat hij weigerde de opening te verrichten. En daarom werd de officiële opening verricht door Jacco Schellevis en Gerdi Winter.
Overigens heeft het jeugdhonk van onze kantine nog een tijdje dienst gedaan als klaslokaal. Dat was van november 1991 tot en met april 1992. Basisschool 'De Es' werd verbouwd en zocht tijdelijk onderkomen. En die vonden ze dus bij Vesos.
Inmiddels was het veld aan de Ommerweg definitief van de hand gedaan. Keiharde onderhandelingen van Jurry ten Hagen en Jan Kelder leverde Vesos ruim veertigduizend gulden op. Dat bedrag werd gebruikt om aan de Voordam, op veld twee een lichtinstallatie te plaatsen. Deze werd in 1986 voor het eerst aan gedaan.
In 1996 werd de inmiddels tien jaar oude kantine uitgebreid. Een intern onderzoek had geleerd dat het jeugdhonk boven niet functioneerde. En dus werd het jeugdhonk werd naar beneden gehaald. De bestuurs- en vergaderkamers gingen naar boven. Er werden twee riante dakkapellen geplaatst, zodat de heren bestuurders vanuit de nieuwe bestuurskamer een prachtig uitzicht op het hoofdveld hadden. In eerste instantie was het de bedoeling dat vooral oud-leden als Broer Harmsen en Henk Schuurman vanuit deze behaaglijke positie (vooral in de winter) de wedstrijden op het hoofdveld konden volgen. Maar voor met name Broer Harmsen was de trap een te groot obstakel. Hij volgt de wedstrijden dan ook altijd op zijn vaste stek, beneden onder aan de trap. En wee degene die op het terras bij Broer voor het raam gaat staan! Jarenlang werd de kantine vakkundig en met hart voor de vereniging beheerd door Bennie Plasman.
De Dames
Op 13 augustus 1970 speelde voor het eerste een dameselftal onder leiding van Henk Nijland een wedstrijd. Naar aanleiding van de deelname van de buurtschap Nieuwstad aan een bedrijvencompetitie, die overigens werd gewonnen door de Nieuwstad, dacht Henk na over een damesteam. Het elftal kwam er en op 13 augustus speelde dat team een eerste wedstrijd tegen de zusters van het Sanatorium. Na een enerverende wedstrijd floot scheidsrechter Anton Weijermars af bij een stand van 3-3.
Na enige tijd werd besloten aansluiting te zoeken bij Vesos en in de herfst van 1971 werd in een bestuursvergadering bij Olthof het groene licht gegeven. De dames gingen spelen in de TVB maandagavond competitie. Henk Nijland nam bij de TVB deel aan het opzetten van deze competitie. De dames hebben altijd meegedaan in de top van hun competitie. Er werd zelfs een jaar gespeeld in de regio hoofdklasse. De goede prestaties in de eerste jaren waren mede te danken aan het goede keeperswerk van Jannie Kamphuis, dame van het eerste uur.
Al vrij snel na de aansluiting bij Vesos werd besloten een jaarlijks toernooi te organiseren. De tweede paasdag werd een begrip in damesvoetballand. De tegen-standers kwamen uit alle windstreken, waarbij de organisatie ook buitenlandse verenigingen uitnodigde.
De wedstrijden werden in de beginjaren gespeeld op het terrein aan de Ommerweg. Dit omdat daar een lichtinstallatie aanwezig was. Toen dit veld moest wijken voor een fietspad waren de dames onthand. Op de Voordam was geen licht en dus werd spelen op maandagavond een probleem.
Echter, de Ommerweg leverde een aardige afkoopsom van de gemeente op en het bestuur deed de ledenvergadering een voorstel. De opbrengst zou gebruikt worden om één van de velden aan de Voordam van licht te voorzien. Zoals meestal waren er voor- en tegenstanders, waarbij de tegenstanders (een aantal heren) uitgebreid voorrekenden dat de investering nooit zou worden terugverdiend. Bij stemming die avond bleek dat de dames een coup hadden voorbereid. Een zeer groot gedeelte van de dames afdeling was aanwezig en juist deze stemmen waren doorslaggevend. De lichtinstallatie kwam er. Een installatie overigens waar menig herenelftal in de afgelopen jaren van geprofiteerd heeft.
In 1996 werd ter gelegenheid van 25 jaar Vesos-dames een speciaal jubileum boekje uitgebracht met daarin een overzicht van een kwart eeuw damesvoetbal bij Vesos.
Naast damesteams zijn er inmiddels ook een aantal meisjesteams, en ook in de pupillen zeventallen voetballen enige meisjes. De toekomst van het damesvoetbal binnen de vereniging is zeer veelbelovend.
De Jeugdafdeling
Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Deze gouden regel wordt ook door Vesos onderschreven. Reeds in 1971 werd onderkend dat een deskundige en goede begeleiding van de jeugd noodzakelijk was om tot resultaten te komen. In september 1971 werd dan ook besloten om een jeugdbestuur te installeren dat verantwoordelijk werd gesteld voor alle jeugdaangelegenheden.
Dit jeugdbestuur kreeg de kans en de opdracht om het gehele jeugdbeleid op poten te zetten. Er werd gestart met een gediplomeerde trainer voor de jeugd, en ook de begeleiding werd beter opgezet. In de loop van de jaren werd gewerkt met vele jeugdtrainers, de één succesvoller dan de andere. Dat het jeugdbestuur een goede neus voor trainers heeft, blijkt wel uit het grote aantal jeugdtrainers dat later de senioren-selectie is gaan trainen. Ook werd een jeugdcoördinator aangesteld en een jeugdbeleidsplan geschreven.
Het vinden van vrijwilligers voor zowel jeugdbestuur als voor het jeugdleiderschap is ieder jaar weer een uitdaging. Vooral nu de jeugd de laatste jaren weer groeit.
Naast de voetbaltechnische zaken werd en wordt ook veel gedaan om het spelen bij Vesos aantrekkelijk te maken. Er worden spelregelavonden georganiseerd, dagjes uit en voor de oudere jeugd een kampweekend. Tijdens de winterstop is er elke zaterdag iets te doen voor de jeugd. Dus vervelen is er niet bij. De jaarlijkse jeugdvoetbaldag in de herfstvakantie begint inmiddels een traditie te worden.
De Scheidsrechters
Natuurlijk, als je wilt voetballen dan moet je ook scheidsrechters hebben. Dat was in de beginjaren zo en dat is nu nog zo. Een gedeelte van de wedstrijden wordt gefloten door scheidsrechters die door de bond worden aangewezen, voor de overige wedstrijden dient een club zelf voor de scheidsrechters te zorgen. En nagenoeg al die scheidsrechters hebben een aantal dingen gemeen. Ze zijn praktisch allemaal als clubscheidsrechter begonnen. Vesos had meestal geen gebrek aan arbiters. In de jaren zeventig heeft een aantal leden een cursus clubscheidsrechter gevolgd, en in de jaren tachtig volgde weer een groep. En dan zijn er nog die leden die via een scheidsrechtercursus hun badge hebben verworven en voor de K.N.V.B. wedstrijden fluiten. Ook op dit gebied hebben we dus een goede naam. Alhoewel, we kunnen er anno 2000 weer een aantal gebruiken.
Wat goede scheidsrechters ook gemeen hebben, maar helaas is dat niet aan een ieder gegeven, is charisma. Er komt dan een leidsman het veld op, en alle spelers weten het: met deze man valt niet te spotten. Hij zal streng maar rechtvaardig de wedstrijd leiden, maar wel op zijn manier. Beïnvloeden is niet mogelijk.
Joop Broekhof bijvoorbeeld. Een scheidsrechter die de meeste spelers op leeftijd nog wel herinneren. Een grote man. Zwart pak, witte boordjes, een geheel eigen stijl van lopen en leiden en met gevoel voor het spel. Zoals die ene wedstrijd waarin hij op een zeker moment floot. Spelers kwaad. Er gebeurt niets scheids. "Weet ik, ma ik mut even". Joop verdween achter de bosjes om even later opgelucht terug te keren. Of die keer dat er al 5 minuten teveel gespeeld was. "Scheids het is tijd" gilde de leider van de winnende partij. "Ach loat die jongs toch voetbaln. 't Geet net zo mooi". Joop kon ook zeer verrassend uit de hoek komen. Een jeugdspeler van Vesos beging op een zeker moment een forse overtreding. Joop floot en beende naar de schuldige: "Jongen, aj det nog een keer weer doet dan stuur ik d'r twee van jullie uut". En toen hij het weer deed .................
De Helderse Familie Gevechten
Eén van de meest in het oog springende activiteit die Vesos ooit organiseerde waren de Helderse Familie Gevechten, de HFG. Die werden georganiseerd door de 'Commissie Tot Behoud Ommerweg' Later overgenomen door AC (Activiteiten Commissie).
De oorspronkelijke doelstelling van de Helderse Familie Gevechten was het volgende. Het bestuur had rond 1980 het plan opgevat om het veld aan de Ommerweg geheel in eigen beheer te nemen. Daarmee zou de vereniging zelf voor het onderhoud van de grasmat, het materiaal en de sanitaire voorzieningen moeten zorgen. En dat kostte geld. Om dat geld bij elkaar te krijgen werd in 1982 de Helderse Familie Gevechten georganiseerd. Een doorslaand succes. Het eerste jaar deden zeventien families mee (het festijn werd toen nog op het veld aan de Ommerweg gehouden). De eerste winnaar was de familie Podt met 155 punten. In latere jaren, de gevechten vonden inmiddels plaats op de Hofmansweide, deden er wel meer dan veertig teams mee, verdeeld over een dertigtal families. Vesos oogstte daarmee veel respect zowel bij de media als bij de bevolking. Met name de perfecte organisatie van zo'n groot evenement was bewonderenswaardig. Het jaar in jaar uit bedenken van nieuwe spelletjes, het feest erom heen, de puntentelling, alles was tot in de puntjes verzorgd. De HFG betekenden voor sommige families zoveel, dat er weken van te voren werd geoefend. In de loop van de tachtiger jaren bleek de oorspronkelijke doelstelling achterhaald. Maar de HFG waren inmiddels een begrip geworden. Het beëindigen ervan zou tot veel boze reactie hebben geleid.
Toch zouden de laatste HFG in 1995 plaats vinden. De organisatie ervan vergde inmiddels veel energie en vrijwilligers. Vooral om de kosten van de tent terug te verdienen waren meerdere geld-genererende activiteiten nodig. En daar liep het uiteindelijk op vast. Het financiële risico werd te groot voor Vesos.
Veel mensen kijken met genoegen terug naar dit evenement waarmee Vesos het hele dorp één dag in haar ban had.
De Klupkrant
In 1973 vatte een aantal Vesos leden het idee op om een clubkrant uit te brengen. Veel verenigingen hadden al zo'n periodiekje en het leek de initiatiefnemers een goed plan om dit ook voor Vesos te doen. Zo verscheen eind februari, begin maart 1973 het eerste exemplaar van een krant die in de afgelopen 27 jaar flink aan de weg heeft getimmerd. De eerste redactie bestond uit Kees Tromp in de functie van hoofdredacteur en Hans Geurtse die de lay-out verzorgde. Verder was er een groot aantal contactpersonen uit de diverse geledingen van de vereniging die meewerkten.
Het eerste nummer bevatte naast een voorwoord door de toenmalige voorzitter de heer Schuurman, een proloog van de kersverse hoofdredacteur, een interview met de trainer Kas Woudsma en verschillende voetbalverslagen. De inhoud van de krant evolueerde al snel van puur voetbal naar maatschappij kritisch. Hetgeen perfect in het toenmalige tijdsbeeld en het beleid van Vesos paste.
De inhoud riep menigmaal reacties op zowel binnen als buiten de vereniging. Dit liep uiteen van instemmende commentaren tot zeer felle reactie van tegenstanders van het geschrevene. Regelmatig werd in de lokale pers geciteerd uit de Vesos clupkrant of werd geschreven over de inhoud en de daarop gekomen reacties. Zelfs in het raadhuis werd de klupkrant door B&W gevreesd. In de loop van de tijd werd de toonzetting wat milder, maar was ook de omgeving, en niet in het minst de eigen vereniging, meer gewend aan de eigentijdse en tegendraadse wijze van schrijven. De leden die een clupkrant verwachtten met wedstrijdverslagen, standen en overig voetbalnieuws waren dan misschien wel wat teleurgesteld, het overgrote deel was toch wel blij en trots met een clupkrant in deze stijl.
Vooral de rubriek aangeschoten was voor velen een bron van vermaak terwijl anderen (vooral de lokale politici) de rubriek vreesden voor de scherpe teksten en grappen. Het krantje heeft in de loop van de jaren ook een belangrijke rol vervuld bij de verschillende acties die binnen de vereniging zijn gehouden. Wie herinnert zich niet Heinz Horregass die in het begin van de jaren tachtig namens het bouwfonds de stand van zaken op financieel gebied bijhield.
Dat er in de loop van de jaren door de scherpe wijze van schrijven wel eens conflicten ontstonden zal niemand verbazen. Een artikel over de Rijssenaren leverde, behalve veel commotie en ingezonden stukken uit Hellendoorn en Rijssen, excuses van het bestuur aan die Rijssenaren op.
In april 1986 ontstond een meningsverschil tussen bestuur en redactie over het al dan niet laten verschijnen van het aprilnummer. Hierin stond volgens het bestuur een aantal zaken die slecht waren voor de vereniging terwijl de reactie vast hield aan haar onafhankelijkheid. Het conflict liep zo hoog op dat de reactie besloot af te treden. Tubantia maakte op 16 mei van dat jaar in haar kolommen melding van het steeds hoger oplopend conflict. Uiteindelijk besloot het bestuur het gewraakte aprilnummer alsnog uit te brengen, natuurlijk hier en daar in gecensureerde vorm. Als tegenzet besloot de toen inmiddels afgetreden redactie om voor eigen rekening een krantje uit te brengen met haar visie op het gebeuren. Tevens stonden hierin ook de gewraakte artikelen afgedrukt opdat alle leden zelf konden oordelen.
. Het zou nog tot april 1987 duren voor de lijmpoging met de afgetreden redactie resultaat had. Menig informateur en formateur had zich stuk gebeten op de vorming van een nieuwe redactie. De nieuwe oude redactie bleef uiteindelijk nog tot 1988. Kees Tromp, Wim Harmsen, Gert Bouwhuis, Herman Kampman en Hans Geurtse hadden een groot aantal jaren de redactie gevormd (sommigen vanaf de start) of hadden middels artikelen jarenlang hun bijdrage geleverd. Bij het 15 jarig bestaan van de clubkrant kwam een boek uit met een collage van de meest spraakmakende en aansprekende artikelen van die eerste 15 jaren.
In het april nummer van 1988 kon een nieuwe redactie worden gepresenteerd met daarin als stuwende kracht Bert Jansen, die in de afgelopen periode een gedegen opleiding van de scheidende redactie had gekregen. Voor het eerst zaten er nu ook dames in de redactie, zodat ook de damesafdeling vertegenwoordigd was. Ironisch genoeg kreeg de redactie juist in die periode een enorme aanvaring met de damesafdeling.
Toen in 1990 Vesos 40 jaar bestond bracht de toenmalige redactie een grammofoon-plaatje uit met enkele songs die speciaal voor deze gebeurtenis gecomponeerd waren. Door de wisseling van redactie wijzigde de inhoud enigszins. De opzet bleef in grote lijnen dezelfde, maar de grappen en grollen werden nu meer binnen de vereniging gezocht. Over de plaatselijk politiek werd beduidend minder geschreven. Naast artikelen over de vereniging en het randgebeuren, ook veel humor en onzin en af en toe commentaar op plaatselijke gebeurtenissen of politiek.
De redactie anno 2000 maakte zichzelf en de vereniging behoorlijk te schande met de eerste editie in het nieuwe millennium. Deze verscheen als handgeschreven uitgave omdat, zo verklaarden de redactieleden, de computer een millennium-bug had opgelopen. Daarover werden in de eerstvolgende ledenvergadering nog knap lastige vragen gesteld.
Dokuz
In 1973 werd Dokuz (Door Ontspanning en Kunst Uit Zijn )opgericht. Herman Kampman vond dat naast het vertier voor de heren voetballers er ook ontspanning moest zijn voor de vriendinnen en vrouwen. Om hiertoe de mogelijkheid te geven werd gestart met een trimclub. Vrij snel na de trimclub werd ook begonnen met een handwerkclub. Beide clubs werden begeleid door ervaren krachten. Dat er voor deze activiteiten veel belangstellig was, bleek al snel.
In 1975 waren er meer dan 50 vaste deelnemers. Zoals dat bij de meeste verenigingen gaat, zijn er leden die komen en leden die gaan. Toch is er nog steeds een aantal dames dat al vanaf de start, zonder onderbreking iedere week trouw de Dokuz-avond bezoekt. De dames Alie Kerkdijk, Dicky de Vos, Frieda Wermink, Ida Hogenkamp en Ans Wermink hebben er al meer dan 27 jaar knutselen en handwerken opzitten. Het trimmen is overigens in de loop van de jaren van het programma verdwenen. De vereniging heeft flink geprofiteerd van de vaardigheden van de dames, want zij maakten de gordijnen voor de kantine.
In 1998 vierden de dames hun 25 jarig jubileum met een feestdag. Met de dubbel-dekkerbus naar Zwolle, een boottocht naar Hattem en vervolgens een fietstocht in de omgeving. Aan het eind van een geslaagde dag zou de chauffeur (Bertus Hartgers) weer klaar staan bij de tent van Vadesto in Hattem. In de stromende regen wachtten de dames op een chauffeur die maar niet kwam. Bertus stond intussen in Hasselt te wachten op een stoet dames die maar niet op kwam dagen. Na de nodige telefoontjes werd het misverstand opgelost en kwamen de dames doorweekt en met enige vertraging aan bij de Tonne voor het laatste onderdeel van het programma.
Historische gedeelte is gemaakt door: Michiel Harmsen en Bert Jansen. In overleg met Michiel Harmsen en Bert Jansen hebben wij akkoord gekregen om dit te plaatsen (Nel Voortman). Dank daarvoor.
