Opgroeien in Haarle
Rinie werd geboren in Haarle en groeide op in een groot gezin. Een heel groot gezin kunnen we wel stellen. ‘Ik was 1 van de 12 kinderen. Ik was de 5e van het gezin en ben een tweeling. Het opgroeien in een groot gezin was ongelofelijk gezellig. Ik voetbalde altijd met mijn broers en zussen. We waren echt een voetbalgezin. Bijna al mijn broers en zussen zaten op voetbal bij SV Haarle.’ Rinie voetbalde twee jaar in de E-lichting van Haarle. Helaas bleef het in eerste instantie bij twee jaar. ‘In die tijd had je pas een dameselftal vanaf 14 jaar. Ik en mijn zus waren nog maar 12. En op die leeftijd werden we niet meer geacht om mee te doen bij de jongens’, aldus Rinie. Om de tijd tot haar 14e te overbruggen, ging Rinie handballen in Luttenberg. Op het moment dat ze 14 werd keerde ze weer terug op het voetbalveld, want voetbal is haar passie. ‘Ik heb op bijna alle posities gespeeld, behalve keeper. Van mijn techniek moest ik het niet hebben, maar ik kan machtig hard lopen en gaf nooit op. En dat is ook een wapen’, glimlacht ze. Haar eerste doelpunt vergeet Rinie nooit meer; ‘De bal kwam er aan, ik stond ongeveer op de middenlijn en haalde zonder na te denken uit. De bal belandde over de keeper in de goal!’, vertelt ze terwijl we in de bestuurskamer lopen.
Damesvoetbal in Voorst en Deventer
Op haar 18e ging Rinie werken in de bejaardenverzorging en kreeg een baan in Voorst, waar ze haar voetbalcarrière voort zette. ‘Ik heb daar 2 jaar gevoetbald. Na 2 jaar kwam PUCK uit Deventer. Dat was toen dé voetbalvereniging uit het Oosten. Ze vroegen aan mij en mijn tweelingzus of we daar wilden komen voetballen. Bij PUCK heb ik nog onder Bert van Lingen gevoetbald’. Na 2 jaar verliet ze PUCK. ‘Ik kreeg teveel last van mijn knieën. Dit was dan ook de voornaamste reden om daar te stoppen. Daarnaast ging de afstand ook meespelen. Ik heb nog een half jaar voor Marle gevoetbald, maar kwam tot de conclusie dat ik moest stoppen met voetballen. Erg jammer, want voetballen is wat ik het liefste doe en wat het mooiste is.’
Kennismaking met voetbal in Hellendoorn
Terwijl we vanuit de bestuurskamer naar de kantine lopen vertelt Rinie hoe ze kennismaakte met het voetbal in Hellendoorn. ‘In 1979 ontmoette ik Jan. Jan was woonachtig in Hellendoorn. Na een aantal jaren een relatie te hebben gehad en in Haarle te hebben samengewoond, besloten we een huis te bouwen aan de Veldmanserve in Hellendoorn’, aldus Rinie. Na 2 1/2 jaar verhuisden de twee naar de Schuilenburgerweg 37 waar ze een boerderij kochten dichtbij de Regge. ‘We zagen die boerderij en wilden het meteen kopen. Ik wilde graag buitenaf wonen. Als ik ’s ochtends de gordijnen open doe en ik zie alleen maar stenen voor mijn neus. Nee, dat vind ik niks’. Jan voetbalde bij SOS en Rinie ging vaak kijken. Dat was haar eerste kennismaking met voetbal in Hellendoorn. Rinie begon als vrijwilliger bij v.v. Hellendoorn toen zoon Tim op voetbal ging. ‘Toen hij 5 was, hebben we Tim opgegeven voor voetbal. De vraag kwam of ik eventueel bereid was te helpen wanneer het nodig was. Uiteraard gaf ik aan, want ik vind wanneer je kinderen hebt die binnen een vereniging actief zijn je dan zelf ook wat moet doen voor die vereniging. En je raadt het al…. twee dagen later belden ze me al: wu’j helpn? Toen ben ik gaan helpen met trainingen geven aan de allerjongsten, nu de F-league genoemd, bij v.v. Hellendoorn. Samen met Arno Rozenkamp, Fleming Broeze en Gerko Verver gaven we training aan de kleintjes. Ook toen al kregen ze oefeningen door middel van verschillende spelvormen en op het eind natuurlijk een partijtje. Op deze manier kwamen ze in contact met voetbal en de vereniging. Dat was super om te doen! En veel van deze kleintjes werden uiteindelijk lid van v.v. Hellendoorn’. Rinie was daarna ook nog trainster/leidster bij de F en de E’tjes en twee jaar bij de meisjes. ‘Uiteindelijk heb ik besloten te stoppen. Ik kreeg een hersenvliesontsteking en daaropvolgend een hernia. Nadat ik ook nog eens mijn kuit- en scheenbeen brak, besloot ik te stoppen als trainster. Ik kon zelf niets meer voor doen en alleen maar aan de zijlijn staan. Dat is niks voor mij. Als je het doet moet je het goed doen en dat ging niet meer zoals ik wilde’.
Ontvangst van nieuwe leden bij v.v. Hellendoorn
De rondleiding gaat vanuit de kantine en de kleedkamers boven verder naar de tribune. Een tocht die ze al vaak gemaakt heeft, want vijf jaar geleden benaderde voorzitter Lorenz Kok Rinie met de vraag of ze de nieuwe jeugdleden welkom wilde heten bij de vereniging. ‘Ik gaf aan dat ik het wilde proberen. Als het niet goed zou gaan, dan kon ik altijd nog stoppen. Maar het gaat prima!’ Als er een nieuw jeugdlid wordt aangemeld, wordt Rinie gemaild door Dennis Pronk. ‘Ik bel dan de ouders van de spelers op, en maak een afspraak voor een rondleiding als ze dit willen. Ik ontvang de ouders en kinderen met wat limonade en koffie en thee en geef ze informatie over de vereniging. Vervolgens laat ik ze alles op het sportpark zien; kantine, kleedkamers, bestuurskamer, trainingsvelden etc. Als laatste ga ik naar de kleedkamers beneden. Dan zeg ik ze dat als ze kampioen kunnen worden ze op het hoofdveld mogen spelen en er toeschouwers staan met vlaggen. Dan zie je de ogen van de kinderen twinkelen. En ik beantwoord de vragen die ouders en kinderen hebben. Als ik het antwoord niet weet, dan zorg ik ervoor dat ik erachter kom!’ Rinie geeft dus al 5 jaar rondleidingen aan nieuwe jeugdspelers. Een heel karwei want per jaar zijn er circa 40 rondleidingen en een rondleiding duurt ongeveer 45 minuten. De ouders en kinderen zijn vaak onder de indruk van het sportpark. ‘Ze zeggen vaak; goh wat een mooi sportpark met goede faciliteiten! De kinderen vinden het geweldig om alles te mogen bekijken. Aan het eind van de rondleiding krijgen ze een v.v. Hellendoorn vaantje. Dan zijn ze helemaal blij en schreeuwen; die nemen we morgen mee naar school! Dat is fantastisch!’. Erg leuk om de rondleidingen te geven!’
Leven naast de voetbal
Terwijl we achter Rinie aan lopen richting de trainingsvelden praten we verder over het leven naast de voetbal. Veel leden kennen Rinie waarschijnlijk van haar werk bij de Albert Heyn. Hier werkt Rinie twee halve dagen in de week achter de kassa. ‘Wat het grappige is, is dat veel mensen me kennen van de Albert Heyn. Maar veel jeugdleden kennen me juist van de voetbal. Die zeggen dan bij de Albert Heyn ‘Hey, jij bent toch van de voetbal?’. Naast het werken bij de Albert Heyn werkt Rinie bij het sorteercentrum van PostNL in Deventer. Daarnaast heeft Rinie het thuis erg druk. ‘We houden bij huis namelijk hobbyschapen. Om precies te zijn Nederlandse Zwartblesschapen. Op het moment hebben we 25 schapen en 27 lammetjes. Deze zijn aaibaar en lammeren makkelijk af. Het is veel werk, maar erg leuk om te doen. Waarom schapen? Omdat het gewoon prachtige beesten zijn om te zien. En ik vind het zorgen voor dieren en mensen mooi om te doen. Vroeger wilde ik ook altijd werken in de kinderverzorging. Toen ben ik op school geweest in Deventer, maar in die tijd was er grote werkloosheid in de kinderverzorging. Ze gaven me de keus uit ziekenverzorging of bejaardenverzorging. Ik heb voor bejaardenverzorging gekozen, en ben daarin ook een hele tijd werkzaam geweest net als later nog in de thuiszorg.’ Maar voetbal blijft toch wel één van de grootste passies. Zo staat in Huize Raamsteeboers de tv bijna altijd op voetbal afgestemd. ‘Jan, Tim en ik houden allemaal van voetbal, dus dan is de keuze niet moeilijk. Mijn favoriete club is trouwens Ajax. Dat heb ik van vroeger uit meegekregen. Bijna iedereen uit ons gezin was voor Ajax.’
Einde van de rondleiding
Na drie kwartier zijn we in de kleedkamers beneden aangekomen. De kleedkamers waar de jeugdleden van dromen om later in terecht te komen en een kampioensfeest te mogen vieren en dus ook het einde van de rondleiding. We vragen Rinie wat we nog moeten vermelden in het interview. ‘Dat v.v. Hellendoorn een hele mooie vereniging is. Wat het mooi maakt? Dat iedereen welkom is. Het is bij v.v. Hellendoorn goed vertoeven!
